VREEMD GELUK

© Alex van der Horst. 1999

 

 

Ze schuifelt door de lange gang

haar hand houdt strak de leuning vast

een eenzame gestalte

waarheen ze gaat ze weet het niet

         en plotseling ziet zij hem aan

         vlak voor haar in de gang

         ze strekt haar handen naar hem uit

         hij komt heel langzaam bij haar staan

hij streelt haar door de haren

een heldere blik komt in haar ogen

ze beseft ineens weer wie ze is

ze weet waarom en waar ze is

         een moment van eindeloosheid

         haar ogen in de zijne

         maar waar is hij toch al die tijd geweest

         ze laat hem los en denkt

 

                  weet dat je me nu raakt

                  aan wat van mij nog rest

                  en waar is al de rest

                  ik ben het kwijtgeraakt

                  in het duister van de tijd

                  kom jij me tegemoet

                  ik zie de flarden om je heen

                  die dolen in vergetelheid

                  luister nu mijn liefste

                  voordat ook jij me weer verlaat

                   jij brengt alles wat er is

                  bij wat niet meer bestaat

 

Ze staat daar in de lange gang

haar handen uitgestrekt naar hem

hij komt heel langzaam bij haar staan

ze schrikt en hoort een vreemde stem:

         bent u hier al lang

         we waren u kwijt

         kom maar rustig met me mee

         het is zo koud hier in de gang.

Ze zit weer in haar kamer

in haar ogen vreemd geluk

ze knikt en staart maar naar zichzelf

naar wat heel is en wat stuk

         maar wat kan er nog gebeuren

         ze heeft hem weer gezien

         de woorden draaien rond in haar

         haar lippen staan niet stil….

 

                  Weet dat je me nu raakt….