GEEN AFSCHEID

in de laatste ooghoek van de trein

breekt in je aanzicht door naar buiten

wat eerst nog goed verborgen wilde zijn

jij kon het venster net niet sluiten

onverbiddelijk met steeds meer vaart bij jou vandaan

hoe meer ik stilval

in dit laatste beeld blijf staan

in de laatste ooghoek van de trein

mijn hart staart wezenloos naar buiten

het wilde tot het laatst verbonden zijn

ik kan het venster maar niet sluiten

en steeds verder

maar jij blijft in mij staan kijken